Wpływ amorficznej ziemi okrzemkowej na zdrowie zwierząt
Amorficzna ziemia okrzemkowa to produkt, który wspiera zdrowie, kondycję oraz wydajność zwierząt. Jej źródłem są pozostałości po pancerzach okrzemek, czyli jednokomórkowych glonów. W ziemi okrzemkowej wyodrębnia się głównie dwutlenek krzemu (SiO2), a także śladowe ilości innych składników mineralnych. Należą do nich m.in. wapno, sód, magnez, tlenek żelaza, a także glin. W przypadku podawania zwierzętom ziemi okrzemkowej do spożycia, niewielka część składników wchłaniana jest przez krwioobieg. Przybierają one formę postaci kwasu ortokrzemowego H4SiO4.
Jest to biodostępna forma krzemionki oraz krzemu. Warto również dodać, że krzemionka wykazuje również działanie przeciwpasożytnicze. Usuwa ona pasożyty znajdujące się w przewodzie pokarmowym zwierzęcia, a także działa profilaktycznie. Jest to zjawisko mechaniczne, które polega na niszczeniu pasożytów oraz ich jaj przez szorstki pancerz okrzemki przemieszczającej układ pokarmowy. Pory w pancerzu okrzemki wykazują również właściwości absorbujące wodę ze środowiska zewnętrznego. Skutkuje to odwodnienie pasożytów oraz śmierć. Wyniszczone patogeny wydalane są z odchodami.
Suplementacja przy użyciu ziemi okrzemkowej bardzo pozytywnie wpływa na funkcjonowanie organizmu zwierzęcia. Niedobór krzemu może prowadzić do deformacji kości, chrząstek oraz tkanki łącznej. Jest to przyczyna słabego wzrostu, co można zaobserwować w szczególności u młodych osobników. Kurczęta, które były karmione pożywieniem z dodatkiem krzemu rosły szybciej i efektywniej przybierały na masie. Zwiększenie wydajności zwierząt ma bezpośredni wpływ na wzrost ekonomiczności produkcji. Warto również dodać, że krzem sprzyja lepszej przyswajalności paszy. Ma to duże znaczenie na opłacalność hodowli. Ziemia okrzemkowa poprawia także jakość odchodów. W oddawanym przez ptaki kale zmniejsza się ilość szkodliwych jaj nicieni Capillaria i Heterakis. Zaobserwowano to u m.in. indyktów, kur, czy też gołębi. Należy mieć świadomość, że wydalane przez zwierzęta odchody mają wpływ na kończyny, czy też pióra. Duża ilość patogenów może powodować zarażanie się miotu między sobą.