Szkodliwość mikotoksyn dla ludzi i zwierząt

Mikotoksyna Zearalenon metabolit grzybów pleśniowych wykazuje niezwykle szkodliwe działanie zarówno na organizmy ludzkie, jak i zwierzęce. Ich negatywne oddziaływanie ujawnia się nawet w przypadku bardzo małego stężenia. Dawka trująca to już 1mg na kg zboża lub przetworów zbożowych, czy też pasz. Efektem może być silne zatrucie organizmu, które zwane jest mikotoksykozam. Co więcej może je powodować nie tylko bezpośrednie spożycie zakażonych produktów, ale nawet kontakt z zarodnikami.
Mikotoksyny można podzielić na dwie podstawowe grupy. Pierwsze z nich powstają jeszcze przed żniwami, a ich przyczyną są różnego typu choroby roślin. Druga grupa uaktywnia się w wyniku chorób związanych z przechowywaniem produktów po żniwach. Jest to tzw. pleśnienie płodów. Patogeny wywołują fuzariozę kłosów i fuzariozę kolb kukurydzianych, którym niezwykle ciężko przeciwdziałać. Mogą one być przyczyną podwyższenia poziomu estrogenu, co przekłada się na problemy rozrodcze. Ponadto przynoszą znaczące straty ekonomiczne dla hodowców upraw oraz zwierząt. Zatrucia przewlekłe skutkują zmniejszeniem przyrostu masy ciała, większą podatnością na choroby, a także obniżoną wydajnością. Zakażenie ostre może skutkować śmiercią całego stada lub większości osobników.
Należy mieć świadomość, że nie każde produkty spożywcze zakażone grzybami pleśniowymi posiadają toksyczną mikotoksynę. Czasami zdarza się tak, że rozwijają się one dopiero w ustroju człowieka po spożyciu toksycznej żywności. Warto pamiętać, że zakażone produkty nie zawsze posiadają widoczne strzępki grzybów pleśniowych. Jeśli zostały one wyprodukowane z toksycznych surowców, to nie będzie to widoczne na pierwszy rzut oka.
Liczne badania potwierdzają, że ziemia okrzemkowa usuwa mykotoksyny Fusarium. Oczyszcza ona organizm zarówno z rozwiniętych toksyn, jak i związków patogennych, które mogłyby przyczynić się do rozwoju zakażenia w ustroju. Diatomit wykazuje działanie detoksykacyjne, bakteriobójcze, grzybobójcze oraz odtruwające. Może być stosowany zarówno przez ludzi, jak i zwierzęta (w postaci dodatku do pasz), a także mieszany z ziarnem w celu jego osuszania i eliminacji patogenów chorobotwórczych.