Blog o ziemi okrzemkowej

Antybiotyki są coraz częściej stosowane w hodowli drobiu. Służą one nie tylko do eliminacji chorób, ale również stymulują wzrost. W większości przypadków ich stosowanie jest całkowicie zbędne. Co więcej bezpośrednio przyczynia się do rozwoju śmiertelnych patogenów odpornych na antybiotyki. Na konferencji naukowej „Zrównoważona produkcja, jako kierunek rozwoju Polskiej Branży Drobiarskiej: Antybiotyki” dyskutowano, jak ograniczyć stosowanie antybiotyków przy produkcji drobiu

Większość dostępnych na rynku pasz do ekologicznego chowu drobiu posiada wystarczającą ilość składników energetycznych, takich jak np. ziarna zbóż oraz nasiona oleiste. Problem zaczyna się podczas doboru komponentów białkowych, gdyż ich wybór jest mocno ograniczony. Mowa tutaj o m.in. makuchach, nasionach strączkowych, rybach oraz ich przetworach. Warto zaznaczyć, że dobrze zbilansowana mieszanka powinna zawierać odpowiedni poziom metioniny oraz lizyny

Zjawisko antybiotykooporności wśród drobiu jest coraz częściej spotykane. Jest to problem na skalę globalną, który stale się rozrasta. Właśnie z tego powodu zorganizowana konferencja pt. „Zrównoważona produkcja, jako kierunek rozwoju Polskiej Branży Drobiarskiej: Antybiotyki"

To, co mówi NIK o stosowaniu antybiotyków w hodowli zwierząt, mocno niepokoi i budzi uzasadnione obawy. Wyniki kontroli przeprowadzone w województwie lubuskim są najlepszym dowodem na nadużywanie antybiotykoterapii w hodowli zwierząt. Wskazują one, że antybiotyki stosowało aż 70% hodowców z tego regionu, a w hodowli indyków i kurcząt rzeźnych wynik był jeszcze wyższy.

Przede wszystkim należy ograniczyć podawanie zwierzętom antybiotyków. Podawanie ich zarówno w celach medycznych, jak i hodowlanych, powoduje rozprzestrzenianie się szczepów bakterii odpornych na ich działanie. Warto dodać, że w większości dużych hodowli jest to zjawisko dość powszechne.

Jaki jest poziom krzemu i glinu w mózgach szczurów i jak na siebie wzajemnie wpływają pokazały szczegółowo badania, które zostały przeprowadzone na dwóch grupach szczurów. W laboratoryjnych badaniach wykorzystywano szczury, które miały 10 miesięcy, oraz młode, zaledwie 22 dniowe.